نانوذرات طلا مي‌توانند موهاي سفيد شده را دوباره تيره کنند. اين کشف در حوزه‌هاي

مختلف از رنگ مو گرفته تا حسگرهاي الکترونيکي قابل استفاده است. نتايج اين پژوهش در

قالب مقاله‌اي تحت عنوان

«Hair Fiber as a Nanoreactor in Controlled Synthesis of Fluorescent Gold

Nanoparticles» در نشريه «Nano Letters» به چاپ رسيده است.

فيليپ والتر و همکارانش در اين مقاله توضيح دادند که نانوذرات طلا يک موضوع بسيار مهم و

داغ محسوب مي‌شود. دانشمندان به‌دنبال استفاده از اين مواد در حوزه‌هاي مختلف از

صنعت الکترونيک و حسگري گرفته تا تشخيص پزشکي هستند. نانوذرات طلايي که روي مو

نشست داده شده‌اند به‌عنوان الکترود مورد استفاده قرار مي‌گيرند. همچنين از نانوذرات طلا

براي رنگ کردن پشم استفاده مي‌شود. اين گروه تحقيقاتي به‌دنبال کاربرد ديگري از

نانوذرات بودند. آنها قصد داشتند تا از آن براي رنگ کردن مو استفاده کنند. اين کار از يک

سنت قديمي در روم و يونان باستان الهام گرفته شده است. آنها از فلز ديگري براي رنگ

کردن مو استفاده مي‌کردند.

اين تيم تحقيقاتي براي اولين بار نانوذرات طلاي فلورسانت را درون موي انسان سنتز کردند.

براي اين کار موي سفيد درون محلولي حاوي طلا غوطه‌ور مي‌شود. اين مو ابتدا به رنگ زرد

کم‌رنگ در آمده و سپس تيره مي‌شود و به رنگ قهوه‌اي پر‌رنگ در مي‌آيد. محققان با

استفاده از ميکروسکوپ الکتروني نشان دادند که نانوذراتي درون هسته مرکزي مو توليد

مي‌شود. اين مو پس از شستشو همچنان رنگ خود را حفظ مي‌کند.

روشی برای تولید نانوذرات حساس به آلاینده‌ها

محققان استرالیایی موفق به تولید نانوذراتی شده‌اند که نسبت به مواد فعلی حساسیت

بیشتری برای شناسایی آلاینده‌ها دارد. از این نانوذرات می‌توان برای ساخت حسگر استفاده

کرد.

یک تیم تحقیقاتی از دپارتمان مهندسی مواد دانشگاه موناش با همکاری مرکز CSIRO روش غیر

معمولی پایین به بالایی برای ایجاد نانوذرات طلا ارائه کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که

نانوذرات طلایی که آنها ساخته‌اند می‌تواند نسبت به وجود آلاینده‌های زیستی و شیمیایی

حساسیت نشان دهد بنابراین می‌توان از آن برای شناسایی این مواد استفاده کرد. این سیستم

نسبت به مواد تجاری که در حال حاضر در بازار وجود دارد 36 برابر حساسیت بیشتری دارد.

علاوه‌براین نانوساختارهای طلا می‌توانند پرتوهای خورشیدی را جذب کنند بنابراین می‌توان از آن

برای ساخت پیل‌های خورشیدی استفاده کرد.

روش ساده‌تر و ارزان‌تر برای به‌دام انداختن نور

محققان آمریکایی با استفاده از نانوذرات طلا، نقره و یک ماده پلیمری ساختار جدیدی تولید

کرده‌اند که می‌تواند نور را به‌دام اندازد. این ساختار نسبت به روش‌های قبلی ساده‌تر و ارزان‌تر

به‌دست می‌آید.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری دیوید اسمیت از دانشگاه دوک نوع جدیدی از مواد جاذب ساخته‌اند،

آنها برای این کار از یک روش بسیار ارزان استفاده کرده‌اند. این گروه نتایج کار خود را در قالب

مقاله‌ای تحت عنوان

Controlled-reflectance surfaces with film-coupled colloidal nanoantennas, در نشریه

Nature به چاپ رساندند. توانایی جذب نور خاصیت مفیدی است که در حوزه‌های مختلف فوتونیک

از آن استفاده می‌شود. شبه‌مواد که در طبیعت یافت نمی‌شوند با استفاده از لیتوگرافی

به‌دست می‌آیند تا در حوزه فوتونیک به‌کار گرفته شوند. تولید شبه مواد با لیتوگرافی یک فرآیند

زمان‌بر و پرهزینه است بنابراین استفاده از این ترکیبات بسیار محدود است. برای حل این مشکل

محققان نوع جدیدی از شبه مواد را تولید کرده‌اند.

برای ساخت این ماده جدید، محققان از ذرات طلا استفاده کردند، آنها یک تکه کوچک از طلا را

روی سطح شیشه قرار دادند و آن را درون محلول پلیمری غوطه‌ور کردند. با این کار یک لایه

نازک به ضخامت چند نانومتر از پلیمر در سطح ذرات طلا ایجاد می‌شود. سپس یک تکه نقره را

بریده و به‌صورت قطعات مکعبی در می‌آورند به‌طوری که ابعاد آن تنها 74 نانومتر باشد. در قدم

بعد این قطعات نقره را به‌صورت تصادفی روی سطح طلا قرار دادند.

نحوه کار این ساختار به این شکل است که پرتو با طول موج مشخص به ذرات نقره برخورد

می‌کند و موجب برانگیختن آن می‌شود، این الکترون‌ها موجب نوسان الکترون‌های طلا می‌شود.

پژوهشگران معتقدند که در اثر رزونانس پلاسمونی میان دو فلز، نور می‌تواند در پلیمر گیر

بی‌افتد. ضخامت این پلیمر در این فرآیند بسیار مهم است زیرا طول موج نور به‌دام افتاده را تعیین

می‌کند. بنابراین با ایجاد ساختاری که دارای ضخامت‌های متفاوت باشد می‌توان تمام طول

موج‌های نور را جذب کرد.

نتایج تست‌های این ماده نشان می‌دهد که این ساختار جدید قادر است به‌خوبی ساختاری که با

اچ کردن ساخته شده کار کند این در حالی است که هزینه تولید آن بسیار کمتر است. به‌دلیل

هزینه تولید کم، می‌توان ساختارهایی بزرگتر و متنوع‌تر فتونیکی تولید کرد. یکی از چالش‌هایی

که در این پروژه هنوز باقی مانده این است که چگونه می‌توان مکعب‌های نقره‌ای ایده‌ال به ابعاد

یکسان تولید کرد.

این تیم تحقیقاتی در قدم بعد قصد دارند ماده‌ای جایگزین برای پلیمر پیدا کنند، ماده‌ای که دارای

مقاومت حرارتی بالاتری باشد.

منبع : سایت نانو تکنولوژی